ahmetbeyler
Yeni Üye
Edirne Esnaf ve Sanatkarları Odaları Birliği Lideri Kemal Cingöz, Edirne’nin meşhur lezzetlerinden tava ciğerinin satışında tarife dışı farklı fiyat uygulamaları niçiniyle ciğerci esnafını uyardı.
Porsiyonu 75 lira olan ciğerin farklı fiyatlarda satan esnafı disipline sevk ettiklerini belirten Cingöz, “Bizim uyguladığımız ceza sonu da aşikâr, en üst düzey yani 2 aidat, bu da 1300 liraya tekabül ediyor, tarifeye uymamanın yenidenlanması halinde bu cezanın iki katı ceza yazılıyor, en son durum kapatmaya kadar gidebilir.” dedi.
Ciğerci esnaflarından bir kısmının kendi birliklerine bir kısmının de Edirne Ticaret ve Sanayi Odasına kayıtlı olduğunu tabir eden Cingöz, kontrollerin Ticaret Müdürlüğünce yapılması gerektiğini vurguladı.
Hem esnafın birebir vakitte vatandaşın mağdur olmasını istemediklerini söz eden Cingöz, yılbaşından daha sonra tarifenin bir daha değerlendirilebileceğini söz etti.
SONER YALÇIN’IN YAZISI AKILLARA GELDİ
Edirne Esnaf ve Sanatkarları Odaları Birliği Başkanı’nın bu açıklamasından daha sonra akıllara gazeteci-yazar Soner Yalçın’ın 2016 yılında kaleme aldığı “Erdoğan’ın “ağrıma gidiyor” dediği pazarı kim kurdu” başlıklı yazısı geldi.
Soner Yalçın’ın yazısında ilgili kısım şu biçimde demişti:
“Osmanlı’da üretimin emeli, kitlesel talep kararı değil, gereksinimlere bakılırsa belirlenirdi.
Piyasa daima denetim altında tutulurdu.
Narh; piyasada alım satım yapılan mamüllerin fiyat tavanının belirlenmesiydi.
Zülkadiriye Kanunnamesi; bahar, güz ve kış ortasında olmak üzere üç sefer fiyat tespiti öngörürdü.
Kadı başkanlığında komite meblağları belirlerdi. (tutarların nasıl tespit edildiği üzere teknik mevzularına girmeyeyim.)
Kârlılık oranı yüzde 10-20 içindeydı. İthal girdi kullanan eserde ithalat meblağlarını araştırmak mümkün olmadığından “fahiş olmamak kaydıyla” notu düşülürdü.
Tespit edilen fiyatlar kadı siciline işlendikten daha sonra, bedesten, arasta, açık pazar üzere satış yerlere asılırdı.
Fiyatlar belirlenince de piyasa kendi başına bırakılmazdı. Kadı, esnafın temsilcisi muhtesip ile, yalnızca fiyat kontrolü değil, kalite denetimi ve tartı aletleri damgalaması da yapardı.
Kurallara uymayan esnaf kadılığa ya da devlet işlerinin görüşüldüğü Divan-ı Hümayun’a şikayet edilirdi. Genel olarak yakınma ve şikayet narha uyulmamasından kaynaklanıyordu.
Padişahlar için piyasanın denetimi önemli devlet işlerindendi. Bu sebeple sorumluluğu sadrazama bırakırdı. kimi bazı sadrazam pazara giderek meblağları denetlerdi. Uymayanları çarşı-pazar ortasında şahsen kendi eliyle cezalandırır; ya falakaya yatırır ya da kulağından çiviyle dükkanına asardı!
Hele üç kritik eserde; ekmek, et ve pirinçte yapılan usulsüzlüğün cezası ağırdı; idama kadar gidiyordu.
Çünkü gaye; daha fazlaca kâr etmek değil, helal yarar elde etmekti.
Osmanlı iktisadi sistemi; çıkar eksenli bireyci model değil, toplumsal hayatı önemseyen hayat tarzı’ydı!”
Porsiyonu 75 lira olan ciğerin farklı fiyatlarda satan esnafı disipline sevk ettiklerini belirten Cingöz, “Bizim uyguladığımız ceza sonu da aşikâr, en üst düzey yani 2 aidat, bu da 1300 liraya tekabül ediyor, tarifeye uymamanın yenidenlanması halinde bu cezanın iki katı ceza yazılıyor, en son durum kapatmaya kadar gidebilir.” dedi.
Ciğerci esnaflarından bir kısmının kendi birliklerine bir kısmının de Edirne Ticaret ve Sanayi Odasına kayıtlı olduğunu tabir eden Cingöz, kontrollerin Ticaret Müdürlüğünce yapılması gerektiğini vurguladı.
Hem esnafın birebir vakitte vatandaşın mağdur olmasını istemediklerini söz eden Cingöz, yılbaşından daha sonra tarifenin bir daha değerlendirilebileceğini söz etti.
SONER YALÇIN’IN YAZISI AKILLARA GELDİ
Edirne Esnaf ve Sanatkarları Odaları Birliği Başkanı’nın bu açıklamasından daha sonra akıllara gazeteci-yazar Soner Yalçın’ın 2016 yılında kaleme aldığı “Erdoğan’ın “ağrıma gidiyor” dediği pazarı kim kurdu” başlıklı yazısı geldi.
Soner Yalçın’ın yazısında ilgili kısım şu biçimde demişti:
“Osmanlı’da üretimin emeli, kitlesel talep kararı değil, gereksinimlere bakılırsa belirlenirdi.
Piyasa daima denetim altında tutulurdu.
Narh; piyasada alım satım yapılan mamüllerin fiyat tavanının belirlenmesiydi.
Zülkadiriye Kanunnamesi; bahar, güz ve kış ortasında olmak üzere üç sefer fiyat tespiti öngörürdü.
Kadı başkanlığında komite meblağları belirlerdi. (tutarların nasıl tespit edildiği üzere teknik mevzularına girmeyeyim.)
Kârlılık oranı yüzde 10-20 içindeydı. İthal girdi kullanan eserde ithalat meblağlarını araştırmak mümkün olmadığından “fahiş olmamak kaydıyla” notu düşülürdü.
Tespit edilen fiyatlar kadı siciline işlendikten daha sonra, bedesten, arasta, açık pazar üzere satış yerlere asılırdı.
Fiyatlar belirlenince de piyasa kendi başına bırakılmazdı. Kadı, esnafın temsilcisi muhtesip ile, yalnızca fiyat kontrolü değil, kalite denetimi ve tartı aletleri damgalaması da yapardı.
Kurallara uymayan esnaf kadılığa ya da devlet işlerinin görüşüldüğü Divan-ı Hümayun’a şikayet edilirdi. Genel olarak yakınma ve şikayet narha uyulmamasından kaynaklanıyordu.
Padişahlar için piyasanın denetimi önemli devlet işlerindendi. Bu sebeple sorumluluğu sadrazama bırakırdı. kimi bazı sadrazam pazara giderek meblağları denetlerdi. Uymayanları çarşı-pazar ortasında şahsen kendi eliyle cezalandırır; ya falakaya yatırır ya da kulağından çiviyle dükkanına asardı!
Hele üç kritik eserde; ekmek, et ve pirinçte yapılan usulsüzlüğün cezası ağırdı; idama kadar gidiyordu.
Çünkü gaye; daha fazlaca kâr etmek değil, helal yarar elde etmekti.
Osmanlı iktisadi sistemi; çıkar eksenli bireyci model değil, toplumsal hayatı önemseyen hayat tarzı’ydı!”