amerikali
Yeni Üye
İlk kez bir araştırma ekibi, iki ötegezegen arasındaki devasa çarpışmanın sonrasını doğrudan gözlemlemeyi başardı. Ekip şimdi bunu bilim dergisi Nature’da duyurdu ve analizin, iki buz devinin, 1.800 ışıkyılı uzaklıktaki ASASSN-21qj yıldızının yörüngesinde çarpışmış olabileceğini gösterdiğini açıkladı. Sadece ısı oluşmadı, aynı zamanda bir toz bulutu da oluştu. Önümüzdeki yıllarda daha da yaygınlaşacağı ve ışık saçılımının yer tabanlı teleskoplar ve James Webb uzay teleskopuyla da incelenebileceği varsayılıyor.
Reklamcılık
Heyecan verici içgörüler için umut
Keşif amatör bir gökbilimcinin dikkatiyle başladı. ScienceNews’in yazdığına göre, Arttu Sainio ilk olarak Twitter’da Leiden Gözlemevi’nden gökbilimci Matthew Kenworthy’nin kararmakta olan bir yıldızı gösteren kısa mesajına yorum yaptı. Kenworthy bu nedenle bunun bir tür yüzükten kaynaklanabileceğinden şüpheleniyordu. Ancak Sainio, yıldızın kızılötesi spektrumda neredeyse üç yıl önce önemli ölçüde daha parlak hale geldiğini keşfetti. Daha sonra orijinal hipotez çöktü, ancak gezegen çarpışmasının keşfi daha az etkileyici değildi.
Bristol Üniversitesi’nden ortak yazar Simon Lock, belirlenen sıcaklık ve parlayan malzeme miktarının yanı sıra parlamanın süresinin gezegen çarpışma teorisine uyduğunu açıklıyor. Toplanan veriler ve daha fazla gözlemin, bu tür gök cisimlerinin bileşimi hakkında daha fazla bilgi edinmek için harika bir fırsat sunacağı belirtildi. Normalde bu tür gezegenlerin iç kısımları kalın hidrojen ve helyum katmanları tarafından gizlenir, ancak burada dışarıya doğru atılmıştır. Örneğin, büyük miktarda su buharının geri kalan gökcismini hızla 1.000 Kelvin civarına kadar soğuttuğu zaten gözlemlenmişti. Analizin tamamı Nature’da yayınlandı.
(mho)
Haberin Sonu
Reklamcılık
Heyecan verici içgörüler için umut
Keşif amatör bir gökbilimcinin dikkatiyle başladı. ScienceNews’in yazdığına göre, Arttu Sainio ilk olarak Twitter’da Leiden Gözlemevi’nden gökbilimci Matthew Kenworthy’nin kararmakta olan bir yıldızı gösteren kısa mesajına yorum yaptı. Kenworthy bu nedenle bunun bir tür yüzükten kaynaklanabileceğinden şüpheleniyordu. Ancak Sainio, yıldızın kızılötesi spektrumda neredeyse üç yıl önce önemli ölçüde daha parlak hale geldiğini keşfetti. Daha sonra orijinal hipotez çöktü, ancak gezegen çarpışmasının keşfi daha az etkileyici değildi.
Bristol Üniversitesi’nden ortak yazar Simon Lock, belirlenen sıcaklık ve parlayan malzeme miktarının yanı sıra parlamanın süresinin gezegen çarpışma teorisine uyduğunu açıklıyor. Toplanan veriler ve daha fazla gözlemin, bu tür gök cisimlerinin bileşimi hakkında daha fazla bilgi edinmek için harika bir fırsat sunacağı belirtildi. Normalde bu tür gezegenlerin iç kısımları kalın hidrojen ve helyum katmanları tarafından gizlenir, ancak burada dışarıya doğru atılmıştır. Örneğin, büyük miktarda su buharının geri kalan gökcismini hızla 1.000 Kelvin civarına kadar soğuttuğu zaten gözlemlenmişti. Analizin tamamı Nature’da yayınlandı.
(mho)
Haberin Sonu