ahmetbeyler
Yeni Üye
Başında ABD’nin bulunduğu NATO gücünün Irak işgalinin ismi neydi:
“Irak’ı özgürleştirme operasyonu!”
Sebep neydi; Irak’ın elinde kitle imha silahlarının bulunduğu yalanıydı!
Bugün, “Ukrayna’da seçilmiş hükümet var” deniyor. “aynı zamanda” diyorlar, “cumhurbaşkanı yüzde 73.2 oyla seçildi.”
Baas partisi önderi Saddam da seçilmiş değil miydi? “Ama” sözlerinizi duyar üzereyim, haklısınız.
Heyhat! Evvelden yüksek oy yüzdesiyle seçilenlere “diktatör” diyorlardı. Artık “halkın büyük desteği” diye örnek gösteriliyor!
Pekala, Ukrayna’da cumhurbaşkanlığı seçimi nasıl oldu?
Tarihi geriye sararak özetleyeyim:
Kasım 1997’de, cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerini düzenlemek ve yürütmek için Merkez Seçim Komitesi kuruldu. Kurulda misyon yapan 15 üye (daha sonra sayı 17’ye çıkarıldı) parlamento tarafınca seçildi.
Komite üyeleri her seçimden daha sonra yenilendi. En son 2019 yılı cumhurbaşkanlığı seçiminde beş ay evvel Merkez Seçim Kurulu’nun 14 yeni üyesini parlamento belirlendi. Ki bu 450 üyeli mecliste yük “Avrupa Dayanışması”, “Halk Cephesi”, “Güven Birliği” üzere muhafazakâr sağ partilerdeydi. Rusya yanlısı muhalefet bloğun yalnızca 29 milletvekili vardı.
Bu parlamentonun seçtiği Merkez Seçim Komitesi üyelerinin sanırım siyasal kimliğini varsayım etmek kolay olsa gerek…
Bu komite bakın neler yaptı?
LİSAN YASAĞI
Ukrayna’da mevcut seçim yasası, 2004 yılında Batı yanlısı “turuncu devrim” taraftarlarının “seçime hile karıştırıldı” diye sokak protestoları yaptığı periyotta parlamentodan süratlice geçti. Bu maddelerden Rusya rahatsız, AB-ABD şad oldu…
Ve bu seçim yasası değişikliği ile “turuncu devrim”/ Viktor Yuşçenko iktidara taşındı.
Ülkede seçimler hala bu yasaya nazaran yapılıyor. örneğin; seçilmek için Ukrayna vatandaşı olmak yetmiyor; ana lisanının Ukraynaca olması kuralı aranıyor! niçini, ana lisanı (ülke nüfusunun yaklaşık yüzde 20’sini oluşturan) Rusça olanları elemek…
Özgürlükçü geçinen “turuncu devrim” taraftarlarının, -dil gibi- çıkarlarına zıt düşen konularda dayatmacı olması global medyanın gündemine hiç gelmedi! Aksine, anayasalarında resmi lisan düzenlemesine yer vermeyen ABD’den Almanya’ya, İtalya’dan Hollanda’ya ülkeler bu maddeyi alkışladı: Kâfi ki Rusça konuşanlar seçilmesin! (Aynı baskı, nüfusunun yüzde 40’ı Rusça konuşan -NATO üyesi yapılan- Rusya’nın komşusu Letonya‘da da oldu. Rus kökenli siyasetçi, kâfi oranda Letonyacayı bilmediği için aday listesinden çıkarılınca mevzuyu yargıya taşıdı. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi/AİHM dahil başvurusu haklı bulunmadı! Bir gün AİHM’in de gerçek siyasi yüzünü ortaya çıkarmak gerekiyor…)
Ukrayna’ya dönersem. 1996 Anayasası 10’uncu hususunda, “Rusçanın ve Ukrayna’nın öteki ulusal azınlıklarının lisanlarının serbestçe kullanılması, gelişimi ve korunması hukukun müdafaası altındadır” yazılıydı. Değişiklik maddesiyle bu husus kaldırıldı.
“Turuncu devrimin” Ukrayna’daki -dil benzeri- asimilasyon siyasetleri Batı medyasında hiç yazılmaz-konuşulmaz.
Merkez Seçim Komitesi’ne döneyim:
90 BİN DOLAR KAİDESİ
Ukrayna’da cumhurbaşkanı seçilme kurallarından biri de, adayların 90 bin dolar (2,5 milyon Grivna) yatırma zaruriliği oldu!
Yalnızca ikinci tıp oylamaya geçen iki aday parasını geri aldı; öteki adayların paraları devlet hazinesine kaldı.“Para sihirbazı” Soros‘un “Turuncu devrimi” fakir adayları peşinen eledi. bu biçimdece, 2019 seçiminde parayı ödeyemeyen 47 aday seçime sokulmadı!
Keza:
Seçime katılması yasaklanan bir isim daha vardı: Ukrayna komünist partisi başkanı Petro Symonenko…
Merkez Seçim Kurulu, partinin ismini, tüzüğünü, sembolünü “komünizmden arınma” siyasetine muhalif görüp başvurusunu reddetti. halbuki Symonenko, 2019’a kadar çabucak tüm seçimlere katıldı. O denli ki, 1999 seçiminde ikinci tipe kalıp yüzde 37,8 oy aldı. Faşistler tarafınca şiddete maruz kalan, maddi- manevi cezalar verilen Symonenko, siyaset yapmakta inat edince nihayetinde seçime sokulmadı!
Sonuçta:
Rus kökenlilerin çoğunlukta olduğu kimi bölgelerde sandıklar kurulmadığı için iştirakin yüzde 62 olduğu belirtildi. Bunun gerçeği yansıtmadığı, iştirakin fazlaca daha düşük olduğu ileri sürüldü.
Neler neler…
İkinci cinste oyların çabucak hemen yüzde 3’ü sayılmıştı ki Zelensky‘in kazandığı ilan edildi. Merkez Seçim Komitesi günler daha sonra aldığı oy yüzdesini deklare etti: 73.2
Diyeceğim şudur:
Kimin, hangi şartlarda seçildiğinin “demokratik” olup olmadığına “özgürlükçü” Batı karar veriyor!
Kuşkusuz “savaşa hayır” diyelim; lakin bu vesileyle Batı‘nın “demokrasi” imtihanındaki ikili standardını da gorelim…
Soner Yalçın
“Irak’ı özgürleştirme operasyonu!”
Sebep neydi; Irak’ın elinde kitle imha silahlarının bulunduğu yalanıydı!
Bugün, “Ukrayna’da seçilmiş hükümet var” deniyor. “aynı zamanda” diyorlar, “cumhurbaşkanı yüzde 73.2 oyla seçildi.”
Baas partisi önderi Saddam da seçilmiş değil miydi? “Ama” sözlerinizi duyar üzereyim, haklısınız.
Heyhat! Evvelden yüksek oy yüzdesiyle seçilenlere “diktatör” diyorlardı. Artık “halkın büyük desteği” diye örnek gösteriliyor!
Pekala, Ukrayna’da cumhurbaşkanlığı seçimi nasıl oldu?
Tarihi geriye sararak özetleyeyim:
Kasım 1997’de, cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerini düzenlemek ve yürütmek için Merkez Seçim Komitesi kuruldu. Kurulda misyon yapan 15 üye (daha sonra sayı 17’ye çıkarıldı) parlamento tarafınca seçildi.
Komite üyeleri her seçimden daha sonra yenilendi. En son 2019 yılı cumhurbaşkanlığı seçiminde beş ay evvel Merkez Seçim Kurulu’nun 14 yeni üyesini parlamento belirlendi. Ki bu 450 üyeli mecliste yük “Avrupa Dayanışması”, “Halk Cephesi”, “Güven Birliği” üzere muhafazakâr sağ partilerdeydi. Rusya yanlısı muhalefet bloğun yalnızca 29 milletvekili vardı.
Bu parlamentonun seçtiği Merkez Seçim Komitesi üyelerinin sanırım siyasal kimliğini varsayım etmek kolay olsa gerek…
Bu komite bakın neler yaptı?
LİSAN YASAĞI
Ukrayna’da mevcut seçim yasası, 2004 yılında Batı yanlısı “turuncu devrim” taraftarlarının “seçime hile karıştırıldı” diye sokak protestoları yaptığı periyotta parlamentodan süratlice geçti. Bu maddelerden Rusya rahatsız, AB-ABD şad oldu…
Ve bu seçim yasası değişikliği ile “turuncu devrim”/ Viktor Yuşçenko iktidara taşındı.
Ülkede seçimler hala bu yasaya nazaran yapılıyor. örneğin; seçilmek için Ukrayna vatandaşı olmak yetmiyor; ana lisanının Ukraynaca olması kuralı aranıyor! niçini, ana lisanı (ülke nüfusunun yaklaşık yüzde 20’sini oluşturan) Rusça olanları elemek…
Özgürlükçü geçinen “turuncu devrim” taraftarlarının, -dil gibi- çıkarlarına zıt düşen konularda dayatmacı olması global medyanın gündemine hiç gelmedi! Aksine, anayasalarında resmi lisan düzenlemesine yer vermeyen ABD’den Almanya’ya, İtalya’dan Hollanda’ya ülkeler bu maddeyi alkışladı: Kâfi ki Rusça konuşanlar seçilmesin! (Aynı baskı, nüfusunun yüzde 40’ı Rusça konuşan -NATO üyesi yapılan- Rusya’nın komşusu Letonya‘da da oldu. Rus kökenli siyasetçi, kâfi oranda Letonyacayı bilmediği için aday listesinden çıkarılınca mevzuyu yargıya taşıdı. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi/AİHM dahil başvurusu haklı bulunmadı! Bir gün AİHM’in de gerçek siyasi yüzünü ortaya çıkarmak gerekiyor…)
Ukrayna’ya dönersem. 1996 Anayasası 10’uncu hususunda, “Rusçanın ve Ukrayna’nın öteki ulusal azınlıklarının lisanlarının serbestçe kullanılması, gelişimi ve korunması hukukun müdafaası altındadır” yazılıydı. Değişiklik maddesiyle bu husus kaldırıldı.
“Turuncu devrimin” Ukrayna’daki -dil benzeri- asimilasyon siyasetleri Batı medyasında hiç yazılmaz-konuşulmaz.
Merkez Seçim Komitesi’ne döneyim:
90 BİN DOLAR KAİDESİ
Ukrayna’da cumhurbaşkanı seçilme kurallarından biri de, adayların 90 bin dolar (2,5 milyon Grivna) yatırma zaruriliği oldu!
Yalnızca ikinci tıp oylamaya geçen iki aday parasını geri aldı; öteki adayların paraları devlet hazinesine kaldı.“Para sihirbazı” Soros‘un “Turuncu devrimi” fakir adayları peşinen eledi. bu biçimdece, 2019 seçiminde parayı ödeyemeyen 47 aday seçime sokulmadı!
Keza:
Seçime katılması yasaklanan bir isim daha vardı: Ukrayna komünist partisi başkanı Petro Symonenko…
Merkez Seçim Kurulu, partinin ismini, tüzüğünü, sembolünü “komünizmden arınma” siyasetine muhalif görüp başvurusunu reddetti. halbuki Symonenko, 2019’a kadar çabucak tüm seçimlere katıldı. O denli ki, 1999 seçiminde ikinci tipe kalıp yüzde 37,8 oy aldı. Faşistler tarafınca şiddete maruz kalan, maddi- manevi cezalar verilen Symonenko, siyaset yapmakta inat edince nihayetinde seçime sokulmadı!
Sonuçta:
Rus kökenlilerin çoğunlukta olduğu kimi bölgelerde sandıklar kurulmadığı için iştirakin yüzde 62 olduğu belirtildi. Bunun gerçeği yansıtmadığı, iştirakin fazlaca daha düşük olduğu ileri sürüldü.
Neler neler…
İkinci cinste oyların çabucak hemen yüzde 3’ü sayılmıştı ki Zelensky‘in kazandığı ilan edildi. Merkez Seçim Komitesi günler daha sonra aldığı oy yüzdesini deklare etti: 73.2
Diyeceğim şudur:
Kimin, hangi şartlarda seçildiğinin “demokratik” olup olmadığına “özgürlükçü” Batı karar veriyor!
Kuşkusuz “savaşa hayır” diyelim; lakin bu vesileyle Batı‘nın “demokrasi” imtihanındaki ikili standardını da gorelim…
Soner Yalçın