ahmetbeyler
Yeni Üye
Son günlerde gazetelerde çıkan haberlere bakılırsa, ABD Temsilciler Meclisi’nde, kelamda “Ermeni soykırımı”nın eğitim müfredatına alınması için, bir yasa hazırlığı yapılıyor. Demokrat Carolyn Maloney ve Cumhuriyetçi Gus Bilirakis’in ortak imzasıyla hazırlanan “partiler üstü” tasarı, “Ermeni Soykırımı Eğitimi Yasası” başlığını taşıyor. Bu teklifle, Amerikan vatandaşlarına “Ermeni soykırımı” palavrasını aşılamak üzere Kongre Kütüphanesi programına 10 milyon dolarlık bir fon ayrılması öngörülüyor. Tarihimizin 1915-1923 devrini kapsadığı belirtilen bu tasarı, iki partinin ortak sonucuyla Kongre’ye gelecek. Yani Birinci Dünya ve Ulusal Kurtuluş Savaşıyla vatanını savunan Türkiye’nin, Türk halkının bir defa daha “soykırımcı” ilan edilmesi hedefleniyor.
Tasarının bir maksadı da yeterli gittiği açıklanan, Türkiye ve Ermenistan devletleri içindeki görüşmelerin olumlu sonuçlanmasına pürüz olmak olabilir. Emperyalistler halkların dost olmasını hiç lakin hiç istemiyorlar. Bitmesine karşı çıkılan düşmanlıktan Ermeni halkı daha epeyce ziyan bakılırsacektir. ABD, Lozan Anlaşması’nı imzalamayan ülkelerdendir. O, ne Ermenistan’la ne de Irak’la olan sonumuzu tanımıyor.
24 Nisan geliyor, Biden geçen sene “soykırımı” tanıdı. Artık bir adım daha ileriye gidiliyor. Bu büyük palavranın eğitime dâhil edilerek gençlerin zihinlerine kaydedilmesi isteniyor. Gaye halkları düşmanlaştırmak… Onları birbirine kırdırmaktır. Ayrıyeten ABD idaresi, iktidar olarak kendi halkının takviyesini almayı planlıyor.
HİÇBİR MECLİS BU KARARI VEREMEZ
Soykırım türel bir kavramdır. Nasıl hiç bir meclis toplanıp bir kişi için “katildir” sonucu alamazsa; bir millet için de “soykırım yaptı” sonucu veremez. Macron bile “soykırım” tarifinin siyasetçilerce değil, hukukçular tarafınca kıymetlendirilmesi gerektiğini vurguladı. Son senelerda bu doğrultudaki tüm teşebbüslerin emeli politiktir. Bu gayretler başta ABD olmak üzere emperyalistlerin yürüttüğü ruhsal savaşın bir aracıdır. Silahıdır. Niyet, yukarda da vurgulandığı üzere halkları birbirine düşman etmektir. Türk milletinin direnme gücünü zayıflatmaktır. Türk milletini yalnızlaştırmaktır.
Hukukçu Raphael Lemkin birinci defa kullanmadan evvel “soykırım” terimi kullanılmıyor. Bu terim 9 Aralık 1948 tarihindeki, 260 sayılı kararla Birleşmiş Milletler sözlüğüne giriyor. Bu bahiste değerli araştırmalara imza atan Uluç Gürkan, İngiliz Kraliyet Başsavcılığı’nın Malta’daki yargılamalar kararında verdiği “kovuşturmaya yer olmadığı” kararına dikkat çekiyor: “Birleşmiş Milletler Soykırım Kontratı, ‘soykırım suçu’nun varlığı ya da yokluğu konusundaki yetkili mercii, ‘yargı organları’ olarak belirlemiştir. Hangi yargı organı ya da organlarının yetkili olduğu da Sözleşme’de açıklanmıştır. Bu bağlamda unuttuğumuz, bize unutturulmak istenen gerçek, I. Dünya Savaşı daha sonrasında epey sayıda İttihat ve Terakki Partisi yöneticisinin ‘Ermenilerin toplu katliamı’ suçlamasıyla üç yıla yakın müddet Malta’da tutulmuş ve Sevrés Antlaşması kararları uyarınca ’soruşturma’ kapsamına alınmış olmalarıdır. Lakin soruşturmayı yürüten İngiliz Kraliyet Başsavcılığı, işgal altındaki Osmanlı arşivinin yanında, İngiltere ve Amerika’da da bu bireyler aleyhine ‘hukuki geçerliliği olan’ hiç bir ‘katliam/kırım’ delili bulamamıştır. Bu niçinle ‘kovuşturmaya yer olmadığı’ kararına vararak özgür bırakılmalarını sağlamıştır.
“Yahudi Soykırımı yargılamasının yapıldığı Nürnberg Mahkemesi ile tıpkı şartlarda çalıştığını belgelediğimiz Malta’daki bu yargılama sürecinin, ‘Ermeni Soykırımı’ tezlerini kökten çürüten türel sonuçlarını Türkiye’nin anımsaması ve sahiplenmesi kaçınılmazdır.”
“Tarihçi Bernard Lewis de ‘Ermeni Soykırımı’ savlarını reddediyor ve I. Dünya Savaşı senelerında Osmanlı topraklarında yaşananları bir ‘savaş trajedisi’ olarak tanımlıyor”
AİHM’İN PERİNÇEK KARARI
Bilindiği üzere Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Doğu Perinçek’in İsviçre aleyhine 2008’de yaptığı başvuruyu, 17 Aralık 2013 günü karara bağladı. Sonuç olarak AİHM, Perinçek’i haklı buldu. Ayrıyeten Mahkeme, İsviçre’nin Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nin (AİHS) tabir özgürlüğünü düzenleyen 10’uncu hususunu ihlal ettiğine, karar verdi.
Perinçek, 1915 olaylarıyla ilgili İsviçre’de yaptığı konuşmalarda “Ermeni Soykırımı savlarını reddettiği” nedeni öne sürülerek, bu ülkede 2007’de çeşitli mahkûmiyet cezalarına çarptırılmasının akabinde, 2008’de AİHM’e başvurmuştu.
Perinçek, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) sonucunın, “yeni bir devrin başlangıcı ve Dışişleri Bakanlığı’nın saptadığı üzere bir milat olduğunu” vurguluyor. Bu sonucun sonuçlarını unsurlar halinde, özetle şu biçimde açıklıyor:
“Bir: AİHM, Ermeni soykırımı savının Avrupa’da tartışılmasını özgürleştirmiştir. ‘Ermeni soykırımı emperyalist bir yalandır’ saptamasını kanıyı açıklama özgürlüğü çerçevesi ortasında karara bağlamıştır. “İki: Ermeni soykırımı argümanları konusunda gerçeği saptamak, mahkemelerin ve parlamentoların yetkisinde değildir. Bu husus, tarihin inceleme ve tartışma alanındadır.(…) Alınan kararlar, artık hukuken çöplüktedir.”
“Üç: AİHM sonucu, ‘Ermeni olayları Yahudi soykırımı sınıflaması ortasında değildir’ diyor. Bunun türel pahası, soykırım olmadı kararı kadar değerlidir. Hakikat, AİHM, Ermeni olayları konusunda soykırım oldu ya da olmadı diye bir karara varmadığını söylüyor. Bu da bizim tezimizdir. Zira Mahkemelerin bu mevzuda bir karar kuramayacaklarını Lozan’dan beri daima hatırlatıyoruz ve emelimize ulaştık. Lakin AİHM sonucu, Ermeni soykırımı savının memleketler arası hukuktaki temelini yok etmiştir. (…) Hukukun tanımladığı tek soykırım, Yahudi soykırımıdır. Rastgele bir olayın ‘Yahudi soykırımı’ üzere olmadığını belirlemek, aslında hukuken soykırım olmadığı manasındadır.”
ERMENİSTAN’IN BİRİNCİ BAŞBAKANI NE DİYOR
Yazımı Ermeni sıkıntısında epey açıklayıcı olduğunu düşündüğüm Ermenistan’ın birinci Başbakanı Ohannes Kaçaznuni’nin değerlendirmesiyle sonlandırıyorum. Ohannes Kaçaznuni, o devrin en kuvvetli emperyalist devleti “İngiltere’nin denizden denize büyük Ermenistan vaadine kandıklarını” itiraf ediyor. Tehcirin tesirli ve zarurî bir tahlil olduğu gerçeğini çarpıcı bir anlatımla kabul ediyor:
“1915 yaz ve sonbaharı periyodunda Türkiye Ermenileri, tehcire (zorunlu göçe) tabi tutuldular, kitlesel sürgünler ve baskınlar gerçekleştirildi. Bütün bunlar Ermeni sıkıntısına ölümcül bir darbe vurdu. (…) Türkler ne yaptıklarını biliyorlardı ve pişmanlık duymalarını gerektirecek bir konu bulunmamaktadır; daha sonradan da anlaşılacağı üzere bu prosedür Türkiye’de Ermeni sorununun temelli tahlili açısından en kesin ve en uygun usuldü.”
Kaynak: Feyziye Özberk, Talât Paşa İttihat Terakki Tarihi/Posta Memurluğundan İhtilal Önderliğine, Kırmızı Kedi Yayınevi, Ekim 2021, İstanbul.
Feyziye Özberk
Tasarının bir maksadı da yeterli gittiği açıklanan, Türkiye ve Ermenistan devletleri içindeki görüşmelerin olumlu sonuçlanmasına pürüz olmak olabilir. Emperyalistler halkların dost olmasını hiç lakin hiç istemiyorlar. Bitmesine karşı çıkılan düşmanlıktan Ermeni halkı daha epeyce ziyan bakılırsacektir. ABD, Lozan Anlaşması’nı imzalamayan ülkelerdendir. O, ne Ermenistan’la ne de Irak’la olan sonumuzu tanımıyor.
24 Nisan geliyor, Biden geçen sene “soykırımı” tanıdı. Artık bir adım daha ileriye gidiliyor. Bu büyük palavranın eğitime dâhil edilerek gençlerin zihinlerine kaydedilmesi isteniyor. Gaye halkları düşmanlaştırmak… Onları birbirine kırdırmaktır. Ayrıyeten ABD idaresi, iktidar olarak kendi halkının takviyesini almayı planlıyor.
HİÇBİR MECLİS BU KARARI VEREMEZ
Soykırım türel bir kavramdır. Nasıl hiç bir meclis toplanıp bir kişi için “katildir” sonucu alamazsa; bir millet için de “soykırım yaptı” sonucu veremez. Macron bile “soykırım” tarifinin siyasetçilerce değil, hukukçular tarafınca kıymetlendirilmesi gerektiğini vurguladı. Son senelerda bu doğrultudaki tüm teşebbüslerin emeli politiktir. Bu gayretler başta ABD olmak üzere emperyalistlerin yürüttüğü ruhsal savaşın bir aracıdır. Silahıdır. Niyet, yukarda da vurgulandığı üzere halkları birbirine düşman etmektir. Türk milletinin direnme gücünü zayıflatmaktır. Türk milletini yalnızlaştırmaktır.
Hukukçu Raphael Lemkin birinci defa kullanmadan evvel “soykırım” terimi kullanılmıyor. Bu terim 9 Aralık 1948 tarihindeki, 260 sayılı kararla Birleşmiş Milletler sözlüğüne giriyor. Bu bahiste değerli araştırmalara imza atan Uluç Gürkan, İngiliz Kraliyet Başsavcılığı’nın Malta’daki yargılamalar kararında verdiği “kovuşturmaya yer olmadığı” kararına dikkat çekiyor: “Birleşmiş Milletler Soykırım Kontratı, ‘soykırım suçu’nun varlığı ya da yokluğu konusundaki yetkili mercii, ‘yargı organları’ olarak belirlemiştir. Hangi yargı organı ya da organlarının yetkili olduğu da Sözleşme’de açıklanmıştır. Bu bağlamda unuttuğumuz, bize unutturulmak istenen gerçek, I. Dünya Savaşı daha sonrasında epey sayıda İttihat ve Terakki Partisi yöneticisinin ‘Ermenilerin toplu katliamı’ suçlamasıyla üç yıla yakın müddet Malta’da tutulmuş ve Sevrés Antlaşması kararları uyarınca ’soruşturma’ kapsamına alınmış olmalarıdır. Lakin soruşturmayı yürüten İngiliz Kraliyet Başsavcılığı, işgal altındaki Osmanlı arşivinin yanında, İngiltere ve Amerika’da da bu bireyler aleyhine ‘hukuki geçerliliği olan’ hiç bir ‘katliam/kırım’ delili bulamamıştır. Bu niçinle ‘kovuşturmaya yer olmadığı’ kararına vararak özgür bırakılmalarını sağlamıştır.
“Yahudi Soykırımı yargılamasının yapıldığı Nürnberg Mahkemesi ile tıpkı şartlarda çalıştığını belgelediğimiz Malta’daki bu yargılama sürecinin, ‘Ermeni Soykırımı’ tezlerini kökten çürüten türel sonuçlarını Türkiye’nin anımsaması ve sahiplenmesi kaçınılmazdır.”
“Tarihçi Bernard Lewis de ‘Ermeni Soykırımı’ savlarını reddediyor ve I. Dünya Savaşı senelerında Osmanlı topraklarında yaşananları bir ‘savaş trajedisi’ olarak tanımlıyor”
AİHM’İN PERİNÇEK KARARI
Bilindiği üzere Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Doğu Perinçek’in İsviçre aleyhine 2008’de yaptığı başvuruyu, 17 Aralık 2013 günü karara bağladı. Sonuç olarak AİHM, Perinçek’i haklı buldu. Ayrıyeten Mahkeme, İsviçre’nin Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nin (AİHS) tabir özgürlüğünü düzenleyen 10’uncu hususunu ihlal ettiğine, karar verdi.
Perinçek, 1915 olaylarıyla ilgili İsviçre’de yaptığı konuşmalarda “Ermeni Soykırımı savlarını reddettiği” nedeni öne sürülerek, bu ülkede 2007’de çeşitli mahkûmiyet cezalarına çarptırılmasının akabinde, 2008’de AİHM’e başvurmuştu.
Perinçek, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) sonucunın, “yeni bir devrin başlangıcı ve Dışişleri Bakanlığı’nın saptadığı üzere bir milat olduğunu” vurguluyor. Bu sonucun sonuçlarını unsurlar halinde, özetle şu biçimde açıklıyor:
“Bir: AİHM, Ermeni soykırımı savının Avrupa’da tartışılmasını özgürleştirmiştir. ‘Ermeni soykırımı emperyalist bir yalandır’ saptamasını kanıyı açıklama özgürlüğü çerçevesi ortasında karara bağlamıştır. “İki: Ermeni soykırımı argümanları konusunda gerçeği saptamak, mahkemelerin ve parlamentoların yetkisinde değildir. Bu husus, tarihin inceleme ve tartışma alanındadır.(…) Alınan kararlar, artık hukuken çöplüktedir.”
“Üç: AİHM sonucu, ‘Ermeni olayları Yahudi soykırımı sınıflaması ortasında değildir’ diyor. Bunun türel pahası, soykırım olmadı kararı kadar değerlidir. Hakikat, AİHM, Ermeni olayları konusunda soykırım oldu ya da olmadı diye bir karara varmadığını söylüyor. Bu da bizim tezimizdir. Zira Mahkemelerin bu mevzuda bir karar kuramayacaklarını Lozan’dan beri daima hatırlatıyoruz ve emelimize ulaştık. Lakin AİHM sonucu, Ermeni soykırımı savının memleketler arası hukuktaki temelini yok etmiştir. (…) Hukukun tanımladığı tek soykırım, Yahudi soykırımıdır. Rastgele bir olayın ‘Yahudi soykırımı’ üzere olmadığını belirlemek, aslında hukuken soykırım olmadığı manasındadır.”
ERMENİSTAN’IN BİRİNCİ BAŞBAKANI NE DİYOR
Yazımı Ermeni sıkıntısında epey açıklayıcı olduğunu düşündüğüm Ermenistan’ın birinci Başbakanı Ohannes Kaçaznuni’nin değerlendirmesiyle sonlandırıyorum. Ohannes Kaçaznuni, o devrin en kuvvetli emperyalist devleti “İngiltere’nin denizden denize büyük Ermenistan vaadine kandıklarını” itiraf ediyor. Tehcirin tesirli ve zarurî bir tahlil olduğu gerçeğini çarpıcı bir anlatımla kabul ediyor:
“1915 yaz ve sonbaharı periyodunda Türkiye Ermenileri, tehcire (zorunlu göçe) tabi tutuldular, kitlesel sürgünler ve baskınlar gerçekleştirildi. Bütün bunlar Ermeni sıkıntısına ölümcül bir darbe vurdu. (…) Türkler ne yaptıklarını biliyorlardı ve pişmanlık duymalarını gerektirecek bir konu bulunmamaktadır; daha sonradan da anlaşılacağı üzere bu prosedür Türkiye’de Ermeni sorununun temelli tahlili açısından en kesin ve en uygun usuldü.”
Kaynak: Feyziye Özberk, Talât Paşa İttihat Terakki Tarihi/Posta Memurluğundan İhtilal Önderliğine, Kırmızı Kedi Yayınevi, Ekim 2021, İstanbul.
Feyziye Özberk